-->

środa, 13 lutego 2013

"W krainie kopniętych ósemek"

Witajcie!
Przekopując się przez odmęty forum natrafiliśmy na dość ciekawy twór, który w subtelny sposób porusza problemy związane z czasem i nieustannie zaginaną przestrzenią. Uważasz, że nad istotą bytów i niebytów jesteś w stanie rozwodzić się na kilka stronnic? Zagadnienie czasu i jego względność nie ma przed Tobą żadnych tajemnic? Ha! Nic bardziej mylnego. Jesteśmy pewni, że przeczytany tekst odmieni Twoje życie, jak nasze, o całe trzysta sześćdziesiąt stopni. Soridormi dzieli się z nami swoim pomysłem odnośnie smoka nieskończoności. Brzmi absurdalnie? Nie, z pewnością jeszcze nie. Więcej na ten temat ciekawscy mogą przeczytać w tym miejscu.
Mamy nadzieję, że treść przypadnie Wam do gustu, a także przebrniecie przez nią bez większych uszczerbków na zdrowiu.



Smok nieskończoności.
Oto nadchodzi z obłokami, i ujrzy go wszelkie oko i wszyscy, którzy go wykpili. I będą go opłakiwać wszystkie pokolenia na ziemi. Bo jestem alfą i omegą, mówi smok, który nie zaczyna się ani nie kończy, który jest, który był i który nie przychodzi, bo nie musi, jako że swoją wszechobecnością i tak zajmuje nadprogramową ilość miejsca.
*Próbuje go sobie wyimaginować.*
I jak poszło?
Nie poszło.
Nim jeszcze Ziemia zrodziła życie,
*Odhacza motyw początku początków, który – jak powszechnie wiadomo – w historiach żywiołów koniecznie potrzebny jest niczym łaska do zbawienia.*
A tak na marginesie; personifikacja to całkiem ciekawy zabieg, jakkolwiek nijak nie przemawia do mnie motyw rodzącej Ziemi. Tym bardziej rodzącej życie.
a mrok ustąpił miejsce światłu
A niech to! Do dzisiaj jeszcze byłam przekonana, że mamy coś takiego jak noc.
istniał tylko czas….
Yup. Czas istniał… zawsze?
Istniał tylko czas, który skumulował się na końcu zdania w postaci nadprogramowej kropki.
Ponoć istniał już dużo wcześniej nim sam zaczął istnieć….
Dziwne? A gdzie tam. Wszak – biorąc pod uwagę tytuł tematu – wiadomo, że absurd będzie tu kluczowy. Sens to oczywiście sprawa drugorzędna. Kto by się przejmował?
Zgubiłam się w odmętach sensu tego zdania. Jak coś mogło istnieć przed swoim istnieniem? Jeśli nasza autorka była w brzuszku u swojej mamusi, to gdzieś po świecie chodziła druga ona?
Tak wiele pytań, tak mało odpowiedzi.
Skomplikowane, a jednak prawdziwe…
Ja to bym powiedział, że zwyczajnie głupie, ale jak kto woli.
Nie no, ten wielokropek zmienił moje zdanie. Tak, jednak jej wierzę.Czas był zanim był.
Czas pędził przed siebie, nie zwalniając, nie bacząc na nic…. szukając własnego końca.
Bo tak naprawdę był jeszcze bardziej absurdalny, niż autorka sugeruje; kończył się nie zaczynając, trwał nie trwając... 
Te pościgi… Zdziwiłabym się jednak, gdyby nasz czas zatrzymał się na pobliskiej stacji po kawę.
Mijały wieki, a nawet całe epoki i ery, a nikt nie poznał tajemnicy końca…. 
Obawiam się, że jego poszukiwania będą co najmniej żmudne. To tak, jakby waćpanna próbowała znaleźć początek i koniec wiatru. Chętnie się dowiem o efektach.
A mnie zastanawia, skąd wzięło się założenie, że takowy istnieje.
Jeśli takowy jest, obawiam się, że nikt nie żyłby tak długo, aby to sprawdzić. 
Wielu zadawało sobie pytanie co będzie, jeśli czas dosięgnie kresu
Psst! Pocieszę Was… spójrzcie na trzeci cytat.
Nastanie nicość...
Nicość już raz była, a jeśli nastanie po raz drugi, to tak, znowu będzie nicość. Jakkolwiek gdyby w tej nicości pozostał jeden zegarek, nadal odmierzałby swój czas. Skąd wiec założenie, że skończy się on wraz z nastaniem niczego?
A ósmego dnia Bóg powiedział „Niech stanie się nic”.
I nic posłusznie się stało.
Jeżeli nicość będzie miała w ogóle prawo do istnienia….
Będzie. Jak wszystko w dobie wszechobecnej tolerancji.
Tak, większość nicości ma przecież w zwyczaju czekanie na pozwolenie, by móc się pojawić.
Sama…..
Niezupełnie. Towarzyszyć jej będą rozciągnięte wielokropki i narrator z zadyszką.
bez wszechbędącego czasu….
To on jest w końcu „wszechbędący” czy nietrwały? Bo już nie wiem.
Czas był zagadką, jednak kiedyś miał dostąpić końca.
Bo i kogo obchodzą uzasadnienia? Miał się skończyć i kropka. A nawet pięć kropek.
Czas był czasem.
Długość jego istnienia była zamknięta w klepsydrze zwanej klepsydrą Eldare, stanowiącej ramy istnienia czasu.
Która była jeszcze bardziej pierwotna, niż sam czas. Logiczne.  
Dziw bierze, że tak wysoce upersonifikowany czas się tam nie udusił.
Nawet wszechpotężne smoki , związane z tym aspektem (czasem)(chodzi o smoki czasu) nie potrafiły przewidzieć zmierzchu dziejów
Może rzeczywiście miały co robić, zamiast wróżyć sobie nawzajem z kart?
Niestety ich dar był także dla nich przekleństwem,
*W milczeniu podziwia składnię.*
gdyż smoki te potrafiły przewidywać śmierć…. Także swoją śmierć….
Niewiarygodne… To żaden z nich nie wpadł na to, by sobie końca życia jednak nie przewidzieć?
A tydzień później cały Las zalały fale protestów i pikiet organizowanych przez smoki, którym niecnie odebrano przymiot nieśmiertelności.
Żyły w lęku przed kresem swego życia, wiedząc dokładnie kiedy on nastąpi.
A co z przykrymi wypadkami?
Natomiast my, po przeczytaniu tego dziełka, żyjemy w ciągłym lęku przed zasypaniem nas znakami przestankowymi różnej maści, z kropkami na czele.
Pewna bardzo stara smoczyca czasu, czując iż jej koniec nadchodzi, postanowiła oszukać swój los.
Czując, czy wiedząc?
Nieudane wtrącenie – jest.
Postanowiła odnaleźć mityczną klepsydrę, będącą ograniczeniem czasu, jego początkiem i końcem. 
A teraz pytanie dla wszystkich. Co ma klepsydra z czasem do życia smoka? Może zacznie ujawniać tajemnicze właściwości, kiedy postawi się ją przy kominku…
Kilka wierszy wyżej mieliśmy wątpliwą przyjemność dowiedzieć się, że czas nie ma swojego początku, bo był od zawsze.  
Zgłębiała swoją wiedzę, czytając pradawne zwoje, potężnych magów.
A Ty? Jak przygotowujesz się do sprawdzianu z historii? Nie czytasz potężnych magów? No to sio do nauki.
Poznała tajemnicę istnienia jaskiń czasu 
Co mają w sobie jaskinie czasu, czego nie ma klatka schodowa, by w niej również czas stał w miejscu? 
Wszak wiadomo, że czas – powszechnie znany jako samotnik – lubił się co jakiś czas zaszywać w jakiejś jamce czy norce.
gdzie ukryta była klepsydra Eldare.
Klepsydra ta starannie ukryta była w jaskiniach czasu, bo czerpała wzorce z polskiej służby zdrowia – dyżurowała w dwóch, trzech, czasem siedmiu miejscach na raz.
Smoczyca chcąc uniknąć swego końca, odnalazła drogę do jaskiń.
I tak oto, drodzy państwo, wynaleziono środek zapewniający nieśmiertelność.
Jej oczą ukazała się lewitująca klepsydra lśniąca niczym gwiazdy. 
I mimo, że blask ten ją oślepił – wcale nie zamierzała zamknąć oczów.
Już ja znam te sparklące klepsydry. Różne rzeczy mogą dziać się Twoim oczą.
Smoczyca posługując się zaklęciami ze starożytnego zwoju jedności czasu, złamała wszelkie magiczne zabezpieczenia klepsydry Eldare, i pochwyciła ją w swe szpony.
Któż ośmielił się zmagiczyć klepsydrę?
Chwilę później do jaskini wkroczyło kilku smutnych panów w czarnych garniturach i oskarżyło ją o działanie niezgodne z zasadą „In veritate concordia”, która miała do podkradania klepsydr tyle, że aż nic.
W Momocie dotknięcia klepsydry, jaskinie czasu zaczęły się zamykać,
Spod ziemi zaczęły wyrastać magiczne kraty… lśniące niczym księżyc.
Czymkolwiek „Momocie” w tym zdaniu jest.
Wcześniej -> pochwyciła ją w swe szpony
przez co stara smoczyca pędziła ile sił w łapach wąskimi korytarzami
Czy tylko ja nie potrafię sobie wyobrazić smoka biegnącego na dwóch łapach? 
Niestety smoczyca w biegu upuściła klepsydrę, a ta rozbiła się. 
Niech żyje zgrabność.
Natychmiast z jej wnętrza wysypał się piasek.
Natychmiast? Oh… ja liczyłam, że poczeka może z pięć minut na tę właściwą okazję.
Czy piasek w klepsydrze jest zjawiskiem tak osobliwym, że wymaga podkreślenia w tekście?
W momencie rozbicia klepsydry, zostały zniszczone ramy ograniczające czas, uwalniając go od jego końca. 
No tak. Pewnie zostało mu tylko kilka dni życia.
- Hukło to hukło. Na chusteczkę drążyć temat? – łysawy jegomość wychynął zza kadru, po czym odszedł ku zachodzącemu słońcu.
Smoczyca była przerażona, nie wiedziała co wydarzy się po zniszczeniu klepsydry Eldare.
Tak, wiemy, że chodzi o klepsydrę Eldare. Zdaje się, że wspominałaś.
Zaraz, zaraz. A czy te wspaniałe stworzonka nie potrafiły czegoś przewidywać?
Wtem w jej głowie zaczęły ukazywać się przeróżne wizje, bliskiej i dalekiej przyszłości. Zobaczyła niewyraźną postać mówiącą do niej:
"W cywilizowanym świecie nazywamy to schizofrenią."
 Dzięki tobie będę istniał pozbawiony początku i pozbawiony końca… Wieczny!... Nieskończony!...
Nie, żeby została stwierdzona rzecz oczywista.
Tu byłem. - Captain Obvious.
będę trwał dłużej niż światło, dużej niż nicość
Zaopatrzę się w baterie Duracell i zobaczymy, co będzie trwać dłużej.
(Nie. Ta wiadomość nie zawiera lokowania produktu.)
jam jest wszystkim
Tak wszystkim, że aż niczym.
Po tych słowach piasek z klepsydry, wzlatuje ku górze i unosi smoczycę wysoko ponad jaskinie czasu
Z tego, co wywnioskowałam, jedyne wyjście z jaskini powinno się już zamknąć.
Generalnie smoki - ku pomocy - posiadają skrzydła, jakkolwiek widać, że nie każdy wie, jak zrobić z nich użytek.
Wiem iż, wielu z as sądzi iż smok nieskończoności to przecież to samo co smok czasu, ale nie… to jest coś więcej… wiele więcej…..
Niestety potwierdzić muszę iż nie masz racji gdyż nawet smoki czasu zdają się mieć ciekawszą historię niż iż smok nieskończoności.

6 komentarzy:

  1. Tak bardzo mrr, bo Analizatornia.
    "Poznała tajemnicę istnienia jaskiń czasu
    > Co mają w sobie jaskinie czasu, czego nie ma klatka schodowa, by w niej również czas stał w miejscu?"
    KWIK.

    OdpowiedzUsuń
  2. *Zachwyca się szatą graficzną*
    Bardzo przyjemnie się czytało. Jak widać nie tylko czas nie ma końca, absurd również...
    Pomysł aŁtorki momentami napawał mnie grozą... jak można tak kaleczyć wizerunek smoków?! *Słychać grzmoty z nieba*
    Z kolei do Was mam żal. Chcieliście mnie zabić! Ja to wiem! Pod koniec o mało nie udusiłem się ze śmiechu... Zbrodnia doskonała! Niczego mniej nie mogłem się spodziewać, kiedy dowiedziałem się, iż zabierzecie się do tego. Jednak niestety dla Was - żyję. I będę Was czytał. Nie zamierzam odmawiać sobie tak dobrej rozrywki.

    OdpowiedzUsuń
  3. *wchodzi wyjątkowo wkurzona, bo musiała ogarnąć, jak tu skutecznie dodać komentarz*
    Chcieliście, Karasisy, więc zostanie wam dane.
    Czyta się miło, zwłaszcza do kotleta, jednak wasze wytykanie absurdu samo w sobie zakrawa na absurd. Rozumiem, że tu jest mhroczny szablon i vipowska atmosfera (?), lecz ja, lekko tępe stworzenie, zadaję sobie głupie pytanie - po cóż?
    Od lat żyję w przekonaniu, że ludzie prezentują pomysły na zgromadzeniu, by były tam rozkładane na czynniki. Nie rozumiem, jak dla innej kolorystyki strony można ich tej atrakcji pozbawiać -.0 Z konstruktywną krytyką zapraszałabym jednak na forum, nie tchórzyć, misiaczki, a jeśli to tylko czysta złośliwość - jest pewną ironią, że aby jej pofolgować, żerujecie na nieudolnych, mało oryginalnych tematach (;

    OdpowiedzUsuń
  4. Wszystkich, którzy zadają sobie (również te głupie) pytania, jak i tych, którzy dotąd nie spotkali się z taką formą bloga, zapraszamy do zapoznania się z treścią zakładki "O nas".
    Wygląda na to, że znajdziecie tam odpowiedzi na ewentualne pytania, czyli dlaczego tu, a nie na Zgromadzeniu i tak dalej, i tak dalej (:
    Pozdrawiamy,
    Karasis i Morgoth

    OdpowiedzUsuń
  5. Bardzo przyjemnie się to czytało. Jak najbardziej odpowiada mi forma bloga, gdzie wszystko jest na swoim miejscu. Po co włóczyć się po Zgromadzeniu w poszukiwaniu przeanalizowanych przez Was pomysłów, skoro można zajrzeć tutaj i mieć wszystko na tacy?
    Życzę Wam, by beznadziejne idee użytkowników Nightwood nie miały końca!
    I tulam mocno,
    Wasz Szajek.

    OdpowiedzUsuń
  6. Bardzo ładna szata graficzna, naprawdę zachwycająca, zaś co się tyczy samego tekstu...:
    Zwykłe znęcanie się nad tekstem jakiejś niedoświadczonej osoby, najpewniej dziecka. Kompletny brak wyrozumiałości i silenie się na mało zabawną ironię. Szczerze mówiąc, po reklamie na SB spodziewałem sie czegoś lepszego np. analizy ekonomicznej dotyczącej realizacji niektórych pomysłów.

    OdpowiedzUsuń